De wespspin bouwt een wintercocon

De laatste uitdaging van de wespspin.

Richting de herfst wordt het voor de wespspin tijd om voor nageslacht te zorgen. Daarbij zitten de mannetjes tezamen aan de rand van het web van het vrouwtje te wachten op een paringskans (meestal 2 tot 3 mannetjes per web).

De mannetjes hebben niet altijd meer hun acht volledige poten, wat iets zegt over de agressie van het vrouwtje (gemiddeld 3 keer zo groot als een mannetje!), want het getokkel van de mannetjes om aandacht is lang niet altijd succesvol.

Lukt het hem wel om te paren, dan is hij één van zijn twee genitaliën kwijt.

Dat blijft zitten in het vrouwtje om daarmee de kans te verkleinen dat andere mannetjes zich succesvol voortplanten met het vrouwtje.

Weliswaar zou het mannetje na de paring nog een tweede keer kunnen paren, maar die kans is klein. Het agressieniveau van de vrouwtjes is na de paring zo hoog, dat het mannetje bijna altijd wordt ingesponnen om later te worden opgegeten door het vrouwtje.

Als voeding komt hij zijn nageslacht dus weer ten goede.

Ongeveer een maand na de paring zet het vrouwtje de honderden eitjes af in een relatief grote eicocon (zie foto), die wel zo groot kan worden als een golfbal.

Weer een maand later komen de eitjes uit, maar ze overwinteren in de cocon tot het voorjaar.

En de cyclus herhaalt zich.